فرود آمدن پيامبر بزرگ خدا عيسي بن مريم از آسمان به هنگام قيام امام مهدي عليه السلام، از ديدگاه همه مسلمانان – با وجود اختلاف در مذهب – يک واقعيت ثابت و از اموري است که ترديد در آن راه ندارد.
شايد تنها حکمت فرود آمدن آن حضرت در قيام امام مهدي عليه السلام، تقويت حرکت جهاني آن حضرت و اعتراف و تصديق به حقانيت آن وجود گران مايه و امامت او است. بويژه که حضرت عيسي عليه السلام به امام مهدي عليه السلام اقتدا مي کند و به امامت او نماز مي گزارد و امامت جهاني و آسماني او را تصديق و تأييد مي کند.
فرود آمدن عيسي عليه السلام از آسمان به زمين، از شگفت انگيزترين حوادث تاريخ، مهم ترين رخدادها، بزرگ ترين نشانه ها و پرشکوه ترين دلايل بر حقانيت امام مهدي عليه السلام است. آيا شگفت انگيز نيست که انساني، مدتي در روي زمين زندگي کند، آنگاه به آسمان ها عروج نمايد و در آنجا هزارها سال زندگي کند، و هم گام با قيام جهاني حضرت مهدي عليه السلام به خواست خدا و دستور او، فرود آيد و ضمن تصديق و اقرار به امامت آن حضرت، با او نماز بگزارد و حرکت نجات بخش و آسماني آن حضرت را ياري کند؟
بی حرمتی به سخنان خداوند